SHORT OJEMUSIC CUTS

Slecht/Bad: 1 OJE; Matig/Moderate: 2 OJE's;
Goed/Good: 3 OJE's; Uitstekend/Excellent: 4 OJE's; Topklasse/Masterpiece: 5 OJE's.

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
After Crying - Show
Label:
Periferic Records
Site:
Jaar:
2003
Duur:
72:09
Score:
Door:
JProg (9-03)

Na zes jaar is er eindelijk een nieuw After Crying album. Het is geen eenvoudig werkstuk geworden en het heeft enige draaibeurten nodig om wortel te schieten. Er zijn, zoals we gewend zijn van After Crying, weer veel tempowisselingen en stemmingsvariaties. De band heeft een gemoderniseerd geluid gekregen maar breekt niet met het verleden. Het heeft geresulteerd in een topwerk met conceptneigingen.
Anathema - A Natural Disaster
Label:
Music for Nations
Site:
Jaar:
2003
Duur:
55:23
Score:
Door:
JProg (11-03)

Anathema heeft met 'A Natural Disaster' een hoogtepunt bereikt. De stemming blijft somber, maar de songs zijn evenwichtiger en meer dan ooit in balans. Toepasselijk op de mooie track 'Balance' met als persoonlijke uitschieter 'Flying'. Misschien had het afsluitende 'Violance' iets korter kunnen zijn dan de tien minuten die het nu duurt, de uitloop zal niet iedereen even boeiend vinden. De cd is verkrijgbaar als limited digipack.
Ian Anderson - Rupi's Dance
Label:
RandM Records
Site:
Jaar:
2003
Duur:
55:50
Score:
Door:
JProg (9-03)

Het vierde solo album van Jethro Tull's Ian Anderson biedt prachtige door de dwarsfluit gedomineerde songs. Het is muzikaal en tekstueel op hoog niveau en na wat keren beluisteren vallen steeds meer nuances op. Een groeicd dus. Een meer klassieke Tull met een minder harde rand.
Anekdoten - Waking The Dead, Live In Japan 2005
Label:
Arcangelo
Site:
Jaar:
2005
Duur:
78:55
Score:
Door:
OProg (3-2006)

Om kort en krachtig te zijn: dit album is geniaal. Anekdoten is, na het toch iets tegenvallende 'Gravity', weer helemaal terug. Op dit album spelen ze meteen twee absolute hoogtepunten binnen hun oeuvre, te weten 'Hole' en 'Sad Rain'. In het eerstgenoemde zit in het rustige middenstuk nu een geweldig analoog keyboardgeluid waardoor het nummer nog beter is geworden. Ook staat en een nieuwe topper op, het instrumentale 'This Too Will Pass'. Zowel de uitvoeringen als de sfeer zijn geweldig en dit schijfje is 80 minuten puur genieten. Nu al een klassieker!
Anti-Depressive Delivery - Feel. Melt. Release. Escape
Label:
The Laser's Edge
Site:
-
Jaar:
2004
Duur:
59:33
Score:
Door:
JProg (3-05)

Opmerkelijk is de biografie van de pas 22-jarige toetsenspeler Haakon-Marius Pettersen van de Noorse metalband Anti-Depressive Delivery. Liefst vijf “oude” Genesis albums sieren zijn favoriete toptien naast werk van ELP en Yes. Door zijn medebandleden worden progbands zoals Änglagård, Anekdoten en Camel genoemd. Het is aan hun muziek op het eerste album, ‘Feel. Melt. Release. Escape', met regelmaat te merken. Dit bevat een mix van progrock en moderne muzikale agressiviteit. Het is in geen enkel opzicht het naspelen van hun oude helden, maar de zware gitaarmetal rustend op een inventieve basis van mellotron, hammond en moogs heeft een heel bijzondere sfeer waarin regelmatig echo's van de genoemde bands doorklinken. Hoogtepunt is voor mij het vijftien minuten durende 'Bones & Money', een geweldig prognummer met een aan Atomic Rooster refererende hammondsolo.
Anyone's Daughter - Requested Document Live 80/83
Label:
Tempus Fugit
Site:
Jaar:
2001
Duur:
76:47 & 69:47
Score:
Door:
OProg (9-06)

Van de Duitse band Anyone's Daughter was slechts een beperkte hoeveelheid live-materiaal beschikbaar. Slechts één enkele cd, een heruitgave van een lp die oorspronkelijk een dubbelaar was. Om die reden werd er geknipt in het materiaal en staat het schitterende 'Tanz und Tot' zelfs niet op de cd. Gelukkig lag er in de archieven nog veel materiaal dat allemaal professioneel op is genomen en bevat deze dubbelaar het beste daarvan. Dat is genieten want nummers als 'Adonis' en 'Tanz und Tot' staan in hun geheel op het album. En misschien wel het hoogtepunt, 'Blue House', is ook in livevorm aanwezig. Voor de mensen die bekend zijn met de band is dit geen misser en anders is het een mooie introductie tot Anyone's Daughter aangezien het reguliere werk ook nog amper te vinden is. Persoonlijk zie ik de muziek als Camel ten tijde van 'Moonmadness' met een flinke scheut krautrocksaus erover. Het enige negatieve aan deze uitgave is dat niet alle tapes meer in topconditie waren. Daarom kan er wat ruis te horen zijn maar dat mag voor mij de pret absoluut niet drukken.
Anyone's Daughter - Requested Document 2 Live 80/83
Label:
Tempus Fugit
Site:
Jaar:
2001
Duur:
-
Score:
Door:
OProg (11-06)

Na het vermoedelijk redelijke succes van ‘Requested Document' uit 2001 verscheen in 2003 de opvolger, die omgedoopt werd tot ‘Volume 2'. Het materiaal was nog niet op en ook op deze cd kunnen we kennis nemen van wederom fraaie muziek die grotendeels nog niet te horen was op deel één. Zo vinden we een Duitse UK cover met de naam ‘Schwärzer als die Nacht' (In the Dead of Night) en het fraaie ‘Pegasus/Fellgewitter'. De enige overlapping met 'Volume 1' zit in de track ‘Anyone's Daughter'. De tweede schijf is een dvd met daarop beeldmateriaal van het enige AD concert dat ooit op video is opgenomen. Voor de fan geweldig, zeker gezien het feit dat er onder andere het volledige ‘Picktor's Verwandlungen' en ‘Adonis' te horen en zien zijn. Ook komen ‘Moria' en ‘Tanz und Tot' langs. Zo goed als de tracklist is, zo matig zijn in feite het beeld en geluid. Dit is niet om vaak te kijken en dat ook alleen voor de echte fan. Alles is opgenomen met slechts één camera en microfoon en dat is te zien en te horen. Doordat er nu éénmaal niet meer beeld beschikbaar is is deze uitgave voor de verzamelaar wel een mooi item.
Arena - Contagium
Label:
Verglas
Site:
Jaar:
2003
Duur:
23:35
Score:
Door:
JProg (2-04)

De trilogie is voltooid. Naast het Contagion album en het eerder verschenen Contagious is er nu de Contagium cd met vier nummers, waaronder een remix van Salamander en een uitgebreid multimediagedeelte. En wat voor drie nieuwe songs. Een schitterende opener 'On the Edge of Despair' maakt al direct duidelijk dat hier geen minder werk gebracht worden. Een excellerend Arena vervolgt met het wonderschone 'The March of Time'. Het instrumentale 'Confrontation' en een dance-remix in Arena-stijl van 'Salamander' sluit de cd na bijna 24 minuten veel te snel af. De multimediale toegift is heel onderhoudend. De mastertracklist en de plaats van de Contagious en Contagium nummers in de Contagion sage staan er eveneens op plus 'On the Edge of Despair' en 'The March of Time' gezongen door John Mitchell. Het haalt, zoals verwacht, niet bij de originelen door Rob Sowden.
In plaats van Contagion als dubbel-cd uit te brengen is deze werkwijze met een tweetal vervolg cd's zeker een originele vondst. Het is wel een stuk duurder, want opgeteld komt het zo toch op ruim €35. Het wachten op de opvolger van Contagion, ergens in 2005?, wordt er enigszins door verkort.
En de uitsparingen in de digipack van Contagion waren een aardig idee maar zo werkt het niet.
Arena - Contagious
Label:
Verglas
Site:
Jaar:
2003
Duur:
21:15
Score:
Door:
JProg (9-03)

Een aanvulling op het fameuze Contagion album. De cd bevat restmateriaal van de opnamesessies van dit album in de vorm van een vijftal songs. Vooral de twee niet instrumentale tracks, 'The Hour Glass' en 'I Spy' zijn op Contagion niveau. De cd bevat ook nog een multimediagedeelte. Voor de fans een niet te missen uitgave maar wel relatief prijzig (ongeveer € 10).
Arena - Live & Life
Label:
Verglas
Site:
Jaar:
2004
Duur:
46:06 en 65:08
Score:
Door:
JProg (11-04)

De Contagion tour heeft, na het eerdere live-album 'Breakfast at Biarritz', een schitterende live-dubbelaar opgeleverd. Op cd 1 een verkorte 'Contagion' en op cd 2 ouder werk. Enige overlap met de 'Biarritz-sessie' is er wel, maar Arena groeit met het jaar en de uitvoeringen worden alleen maar beter. Dit geldt in bijzondere mate voor John Mitchell. Wat is die als gitarist gegroeid en hij speelt ontketend de sterren van de hemel. De geluidskwaliteit is perfect, het album heeft een mooie 'tracklist' en de band is in vorm, dus wat wil je nog meer. Het leven zou voor mij zonder Arena een stuk minder mooi zijn, maar als je geen liefhebber bent van deze muziek zal je het door deze cd's niet worden. Ook als 'limited box' met een dvd van ruim veertig minuten, bevattend een documentaire over de band, verkrijgbaar.
Arti & Mestieri - Murales
Label:
Electromantic Music Art
Site:
Jaar:
2001
Duur:
62:37
Score:
Door:
JProg (12-03)

Murales is het 2001 album van Arti & Mestieri, de legendarische band uit Italië die al heel lang muziek maakt. Hun meesterwerk 'Tilt' stamt uit 1974. Op dit album met Furio Chirico (drums en percussie), Marco Cimino (keyboards), Beppe Crovella (piano, keyboards, hammond en bandoneon), Marco Gallesi (bas), Gigi Venegoni (gitaar) en Corrado Trabuio (viool) worden allerlij stijlen opgevoerd. Progressieve muziek die zowel symfonische- als jazzpaden verkent en steeds weer het avontuur zoekt. De drummer, Furio Chirico, is een geweldenaar in de stijl van Bruford en Bozzio en zorgt ervoor dat men niet te overmoedig de weg kwijtraakt.
Coen Bais - Blue Age
Label:
Columbia
Site:
-
Jaar:
1995
Duur:
58:26
Score:
Door:
JProg (06-05)

New-age toetsenist en componist Coen Bais is verantwoordelijk geweest voor een geheel nieuw concept in de beleving van muziek: het ligconcert. In 1995 heeft hij de cd ‘Blue Age' uitgebracht en dit album biedt voor de progliefhebbers en aanverwanten interessante muziek door de bijdragen van Jan Akkerman en Solution's Tom Barlage. Er staan zeker nummers op die naar de matras doen verlangen maar Barlage en Akkerman spelen, elk op hun onmiskenbare manier, prachtige partijen zodat wakker blijven geen probleem hoeft te zijn. Vooral de titelsong is erg mooi maar ook ‘The Chant', ‘The Essence of All' en ‘Jorik' zijn niet te versmaden. Het is bij voorkeur wel een cd voor de late uurtjes waarna voor degenen die niet weggedommeld zijn echt inslapen vanzelf gaat. Het valt in de categorie new-age-jazz muziek.
Banco Del Mutuo Soccorso - Nudo Live
Label:
EMI
Site:
Jaar:
1997/01
Duur:
60:08
Score:
Door:
JProg (10-05)

Banco, voluit Banco Del Mutuo Soccorso, heeft in 1997 de dubbelcd Nudo uitgebracht. Deze dubbelaar bestaat uit een studiocd met één nieuwe song 'Nudo', aangevuld met akoestische versies van ouder werk en een cd met een registratie van een live concert dat jaar in Tokyo. Dit concert is in 2001 als EMI uitgave uitgebracht als 'Nudo live'. Tijdens dit optreden werd een mix van oude en nieuwe nummers gespeeld. De geluidskwaliteit is erg goed en de band, nagenoeg in de oorspronkelijke bezetting, was in vorm. Men speelde o.a. nummers van de succesalbums 'Darwin' en 'BMS' en men is, na de mindere perioden die gekend werden, terug op niveau geraakt. Men noemt Banco vaak een broertje van PFM maar de muziek is experimenteler en daardoor minder toegankelijk. De dubbelcd uitvoering is misschien nog een betere kennismaking indien dat nog nodig is.
Tomas Bodin - Sonic Boulevard
Label:
Site:
Jaar:
2003
Duur:
64:24
Score:
Door:
JProg (9-03)

Een prachtige digipack met Bodin op zijn best. De jazzy invalshoek van Bodin heeft een schitterend gevarieerd album opgeleverd. Het is beslist geen Flower Kings uitstapje maar bevat wel hier en daar momenten van herkenning. Deze cd blijft lang in en nabij de cd-speler.
Jean Pascal Boffo - 8 (Infini)
Label:
Musea
Site:
Jaar:
2004
Duur:
55:55
Score:
Door:
JProg (10-04)

Naast zijn activiteiten in de band Alifair, zijn voornaamste muzikale bezigheid op dit moment, maakt Jean Pascal Boffo nog steeds soloalbums. Op zijn nieuwste cd, getiteld '8', doet hij dit keer alles zelf. "Guitars, sequences, keyboards, sampler and loops", zoals het fraaie digipack vermeldt, worden toegepast in zoals altijd opmerkelijke composities en zorgen voor twaalf prachtige muzikale kunstwerkjes. Boffo's muziek blijft moeilijk te plaatsen, de aanduiding Art Rock ligt nabij. Hij is en blijft een meester in dit genre en onderscheidt zich naast zijn vakmanschap door de typische sfeer die zijn muziek immer heeft. Voor mensen met, zoals hij zelf zegt, "opened ears to understand and discover this strange music".
Bruford Levin Upper Extremities - BLUE
Label:
DGM
Site:
-
Jaar:
1998
Duur:
52:47
Score:
Door:
OProg (01-08)

Bruford Levin Upper Extremities was een groep bestaande uit drummer Bill Bruford, bassist Tony Levin, gitarist David Torn, en trompettist Chris Botti. De band kwam voort uit opnamesessies voor het album ‘Cloud About Mercury’ van David Torn waar alle leden van BLUE op meespeelden, met uitzondering van Botti. Een jaar later was deze samenwerking een feit en is dit enige, titelloze studioalbum opgenomen.
De muziek die te horen is iets anders dan misschien te verwachten was, aangezien er ook elementen uit de blues, rock en ambient inzitten. Hierdoor wijkt het allemaal iets af van de standaard improvisatiemuziek die ons genre rijk is. Uiteraard is het wel allemaal erg jazzy en gezien de namen die meespelen heeft het zo nu en dat de kwaliteit van King Crimson. Jammer alleen dat er inmiddels ook van de artiesten die aan dit project meedoen zoveel van dit soort materiaal is dat het er niet echt uitspringt. Het is allemaal erg knap maar mist een beetje een eigen gezicht. Zodoende heeft deze cd de neiging om onder te sneeuwen onder meer van dit soort werk. Maar afgezien van dat is het zeker een fraai album.

Eric Clapton - Eric Clapton
Label:
Polydor
Site:
Jaar:
1970/2006
Duur:
55:00 & 55:04
Score:
Door:
JProg (07-06)

Het eerste soloalbum van Eric Clapton na zijn periode met The Cream en Blind Faith wordt alom gezien als een hoogtepunt in het voorland van het later als progressieve muziek aangeduide genre. Na de eerder verschenen remaster van het album is er nu een deLuxe dubbel-cd editie. Uiteraard hoeven de tracklist en muzikale kenmerken van dit werkstuk niet meer nader toegelicht te worden. Niet neerbuigend bedoeld, maar als dit album nog onbekend is valt er huiswerk te doen. Deze dubbelaar biedt naast bonustracks als extra iets heel opmerkelijks. Ooit was het de bedoeling dat Delaney Bramlett, van & Bonnie and Friends, de eindmix zou doen. Clapton liet de tapes in Los Angeles achter. Echter Bramlett dacht dat er nog meer songs zouden komen dus stuurde nog niets terug. De manager van Clapton vond dat allemaal te lang duren waarop Eric zelf een mixversie produceerde. Atlantic vond deze niet goed genoeg en liet Tom Dowd het opnieuw doen. Deze laatste versie is destijds uitgebracht. De Bramlett-mix is behoorlijk anders en is nu voor het eerst op deze uitgave te beluisteren.
David Cross - Testing to Destruction
Label:
Site:
-
Jaar:
1994
Duur:
56:38
Score:
Door:
Holand

Door een gelukkig toeval heb ik dit geweldige werkstuk uit 1994 uit de vergetelheid gerukt. De eerste twee tracks, ‘Learning Curve' en vooral ‘Calamity', zijn topklasse. Het meer experimentele tussenstuk is een demonstratie hoe zoiets ook boeiend kan zijn. En afsluiter ‘Abo' maakt het album rond. Op dit onder de naam David Cross uitgebrachte werk is een vijfmansband gedegen aan het werk en steekt men King Crimson - periode 1973/1974 - naar de kroon. Zanger Sheila Maloney zingt als John Wetton in zijn beste jaren en de viool van David Cross is onnavolgbaar. Saillant detail: de cd is uitgebracht door InsideOutMusic met catalogusnummer 001. Niet alleen daar zou nog erg veel volgen, ook David Cross verblijdde ons in 2005 nog met een nieuwe cd die er zijn mag.
Curved Air - Phantasmagoria
Label:
Warner Bros
Site:
Jaar:
1972
Duur:
38:10
Score:
Door:
JProg

Curved Air vind ik veel meer gelijkenis hebben met het roemruchte Renaissance dan Magenta. Zangeres Kristina - achternaam - doet mij meer aan Annie Haslam denken dan Magenta’s - voornaam - Christina. Maar dat geldt ook voor de muziek in zijn algemeen. 'Phantasmagoria' biedt negen prachtige songs vaak door de viool gedomineerd. Met de dromerige opener ‘Marie Antoinette’ gevolgd door nummers waarbij het experiment niet wordt geschuwd. De top van het album wordt gevonden met het tegendraadse ‘Over and Above’. "Caravan meets Renaissance in Curved Air".
DFA - Work in Progress Live
Label:
Moonjune
Site:
Jaar:
2001
Duur:
66:36
Score:
Door:
Holand (04-06)

Ik heb zelden zo’n enthousiast publiek gehoord bij een relatief kleinschalig optreden van een minder bekende band. Het gebeurde tijdens het NEARfest 2000 en het overkwam het Italiaanse kwartet DFA. Toetsen, gitaar, bas, drums en een beetje Italiaanse zang. Het duizendkoppige publiek werd na elk nummer uitbundiger en dat verraste de bandleden bijzonder. Nu waren ze in bloedvorm maar toch. DFA speelt een eigentijdse, merendeels instrumentale jazzrock waarin ook spaceinvloeden verweven zijn. En dit met gevoel, vakmanschap en vooral een juiste dosering van de complexere stukken. Het publiek ging terecht uit het dak. Vreemd genoeg staat hun teller voor studioalbums nog maar op twee in het inmiddels ruim tienjarige bestaan. Mannen doe daar eens wat aan!
Diverse artiesten - The Colossus of Rhodes
Label:
Musea
Site:
  
Jaar:
2005
Duur:
77:03 en 79:27
Score:
Door:
JProg

Na de projecten ‘Kalevala' en ‘The Spaghetti Epic' is nu de beurt aan ‘The Colossus of Rhodes', één van de zeven wereldwonderen. Er zijn zes bands uitgenodigd om in een track van 20 á 25 minuten een deel van de geschiedenis muzikaal uit te beelden. Dit keer zijn Leviathan (Italië), Greenwall (Italië), Sinkadus (Zweden), Mad Crayon (Italië), Velvet Desperados (Finland) en Revelation (Italië) gevraagd. De opdracht was opnieuw om met werk te komen in de stijl van de seventiesprog, dus er zijn weer veel mellotronklanken en andere analoge toetsen. De bands zijn goed tot uitstekend geslaagd waarbij Leviathan, Sinkadus en Mad Crayon mij het meest boeien. Jammer is dat er overwegend in het Italiaans gezongen wordt, maar in het fraaie en dikke boekje met een hoes van Paul Whitehead staat in het Engels uitleg. Colossus, de ‘Finish Progressive Music Association' en Musea Records hebben nog meer soortgelijke projecten op stapel staan. Voor eind 2005 staan de ‘Odyssey' en ‘Spaghetti 2' gepland, gevolgd in 2006 door ‘Treasure' en ‘7 Samurai'. Men moet wel oppassen dat het allemaal niet te veel wordt.
Enchant - Live at Last
Label:
Site:
Jaar:
  
Duur:
72:39 en 78:59
Score:
Door:
JProg (10-04)

Na zes studioalbums heeft Enchant een dubbel live-cd uitgebracht met de weinig originele titel 'Live at Last'. Het probleem met Enchant is altijd de eenvormigheid van de songs geweest, waarschijnlijk ook door de in meerdere opzichten constante factor, de zang van gezichtsbepaler Ted Leonard. De band kan de nummers nog wel uit elkaar houden en speelt er drieëntwintig van de ongeveer vijfenzeventig die ze tot nu toe gemaakt hebben. Ze doen dit uiterst vakkundig met een perfecte sound en een excellerende gitarist/songwriter Doug Ott. "Live" kunnen ze het, dat is zeker, en het geeft de songs een ander accent, spontaner, gevarieerder en levendiger dan de studiouitvoeringen. Het optreden vond waarschijnlijk niet voor een erg groot publiek plaats, hoewel de uitstekend op dreef zijnde Ted Leonard op een typisch Amerikaanse/Canadese manier doet als of dat wel zo was. De dubbelaar geeft een fraaie doorsnee van het werk van een hele goede band en is zowel voor de fan als minder bekende met de muziek van Enchant een verantwoorde aanschaf. Het concert is ook als dubbel-dvd verkrijgbaar.

Klik voor JProg's review van 'Tug of War'
Frogg Café - Fortunate Observer of Time
Label:
Prog Rock Records
Site:
  
Jaar:
2005
Duur:
61:51
Score:
Door:
Holand (2-06)

Ooit begonnen als een Zappa coverband, dat kan ook, heeft het New Yorkse Frogg Café het derde studioalbum met de mooie titel ‘Fortunate Observer of Time’ uitgebracht. Uiteraard veel referenties aan het instrumentale werk van Frank Zappa, maar ook met, logisch natuurlijk, Isildurs Bane en af en toe een vleug Chicago en Kansas. Om het allemaal nog ongrijpbaarder te maken: “Echolyn Meets Gentle Giant”. Een intense mix van avant-garde-, jazz- en symfonische rock, merendeels geschreven door voorman, toetsenist, trompettist en zanger Nick Lieto, wordt over acht songs verdeeld. Violist Bill Ayasse zorgt voor een Mahavishnu-sfeertje. De gedreven “Guitar Licks” van Steve Uh en de trombone van John Lieto maken het feestje compleet. De pakkende melodieën en warme zang passen prachtig bij deze uiterst gevarieerde fusionmuziek. De zeskoppige band, aangevuld met een handvol gastspelers waaronder Zappa’s Ed Mann, komt gaandeweg het album steeds beter in vorm. Met een smakelijk hoogtepunt van bijna een kwartier in de vorm van track vijf ‘Abyss of Dissension’.
G3 Joe Satriani, Steve Vai, John Petrucci -
Live in Tokyo
Label:
Epic
Site:
Jaar:
2005
Duur:
41:44 en 54:24
Score:
Door:
Mojo (12-05)

Sinds 1996 is G3 actief onder aanvoering van Joe Satriani en gestart met Steve Vai en Eric Johnson. De initiator en rode draad is altijd Satriani geweest. Er werden wisselende trio's “guitarheroes" gepresenteerd, zelfs een keer met Robert Fripp in de gelederen. Nu is de beurt, naast Vai, aan Dream Theater's John Petrucci. Uiteraard is er een hoog gehalte “hoor eens hoe goed wij kunnen spelen”, maar dat kunnen ze dan ook werkelijk. Elk van het drietal speelt een soloset van rond twintig minuten gevolgd door een gezamenlijke “Jam”. Daarin wordt o.a.' ‘Foxey Lady' van Hendrix en Deep Purple's ‘Smoke On The Water' gespeeld. De gitaarorgie is natuurlijk totaal. Voor mij persoonlijk wint Joe Satriani op punten.

Lees ook OProg's review van het vorige G3-spektakel.
Galleon - From Land to Ocean
Label:
Progress Records
Site:
Jaar:
2003
Duur:
58:52 en 52:07
Score:
Max Score
Door:
JProg (11-03)

Galleon levert met dit werkstuk voor het eerst een dubbel-cd. Er is een aantal jaren aan gewerkt en de tekst heeft de omvang van een linksgeoriënteerd maatschappijkritisch boek. De eerste cd bevat zeven songs met het typische Galleon-geluid, maar men weet toch weer veel varianten te bedenken. Pettersson/Larsson zijn een prachtig toetsen/gitaarkoppel als vanouds gesteund door de ritmesectie van de broers Fors. De tweede cd bevat maar één track 'The Ocean' maar deze duurt wel ruim 50 minuten. Het laat Galleon op zijn best horen en het is volop smullen voor de symfo-prog liefhebber zonder een moment verveling.
Godspeed you Black Emperor! - Yenqui U.X.O.
Label:
Constellation Records
Site:
Jaar:
2002
Duur:
75:00
Score:
Door:
JProg (1-05)

Godspeed you Black Emperor! is een politiek links georiënteerd collectief uit Canada dat zich onder geen beding commercieel laat uitbuiten. De band kent een wisselende samenstelling en maakt gebruik van synthesizers, gitaren, bas, cello, viool e.d. waarmee een zeer indringende en vooral sombere, ambient-achtige muziek wordt gemaakt. Een band met een boodschap voor wie het horen wil en wie verdragen kan om feilloos over muzikale toppen, door rustige dalen en langs peilloze diepten te worden geleid en waarbij wel eens tegen een geluidsmuur opgelopen wordt. Indien het muzikale avontuur lokt is hier een kans.
Gong - Acid Motherhood
Label:
Voiceprint
Site:
Jaar:
2003
Duur:
49:00
Score:
Door:
Holand (12-05)

De verschrikkelijke hoes nodigt niet uit tot plaatsing op de OJE Music site. Het ziet er werkelijk niet uit. Maar het derde Gong album sinds 1992, opgenomen in de Tiger Eye Studios in Australië, is voor spacerockliefhebbers verplichte kost. Dit keer zijn onder de naam Gong, naast Daevid Allen, gitarist Kawabata Makoto, het Japanse Freak Rock Collectief Acid Mothers Temple, zoon Orlando Allen op drums, bassist Dharmawan Bradbridge en natuurlijk "Space-Whisper-Queen" Gilli Smyth, van de partij. Ook voor het eerst saxofoonloos en dat resulteert in een door gitaar gedomineerde sound met jazz, space, heavy-metal en soms primitieve chaos. Maar ook gewone psychedelic-rock. Volgens Daevid Allen (65) is Gong herboren en klinkt geen enkel ander Gong-album uit de vijfendertigjarige geschiedenis van de band zoals deze. Oké, vooruit, maar mis het niet als je van Gong-muziek houdt. En de hoes, daar is niets mee te beginnen. Op de achterkant zit Makoto op de plee.
Grobschnitt - Illegal
Label:
Wolkenreise Productions
Site:
Jaar:
2003
Duur:
79:08, 78:40, 79:01
Score:
Door:
Holand (10-06)

Grobschnitt bezit een bevlogen feestelijkheid in de muziek die geen andere band op die wijze heeft. Het is het best te omschrijven als experimentele cabaretrockmuziek. Hun liveconcerten, altijd in Duitsland, waren een belevenis en boden spektakel voor het oog en het oor. Filmmateriaal is er nauwelijks van, maar gelukkig zijn de optredens door drummer Eroc op kilometers geluidstape geregistreerd en in de loop der jaren in een perfecte kwaliteit - door dezelfde Eroc geremastered - op cd beschikbaar gekomen. Ook Grobschnitt kwam aan zijn eind en van het laatste concert van de afscheidstournee van vijfenveertig optredens - in Essen op 8-5-1981 - is een schitterende drie-cd uitgebracht. Het is een integrale weergave, dus alle vertelsels, pauzemomenten en dergelijke zijn meegenomen. Daardoor is het waarschijnlijk alleen voor de echte liefhebbers van Grobschnitt geschikt. Van het prijsnummer ‘Solar Music’ tot ‘Illegal’ spelen zij een fraaie doorsnede van hun oeuvre. Helaas zonder beeld maar ik kan me helemaal voorstellen hoe het was.
Shaun Guerin - The Epic Quality of Life
Label:
Site:
Jaar:
2003
Duur:
52:20
Score:
Max Score
Door:
JProg (12-04)

Shaun Guerin zal het bij twee soloalbums moeten laten. Hij is recent veel te vroeg en plotseling overleden. Dit finale werkstuk in fraai Whitehead Genesis digipack omhulsel draagt de in dit licht wrange titel 'The Epic Quality of Life'. De muziek kan ingedeeld worden in de stijl Genesis, waarbij een frisse eigen inbreng het album bijzonder maakt. Zijn stemgeluid is dicht bij dat van Peter Gabriel en naast diverse instrumenten beroert hij de drumkit bijgestaan door John Thomas, gitaar, Matt Brown, toetsen (o.a. mellotron) en Dan Shapiro, bas. Buiten zijn solobezigheden was hij actief in de Genesis Tribute Band 'Cinema Show'. Speciale aandacht voor track vier, 'Monsters in my Room', met het keyboardloopje van het jaar. De cd slaat qua songs en emotie 'The Watch' nipt.
H - Ice Cream Genius
Label:
Castle
Site:
Jaar:
1997
Duur:
47:46
Score:
Door:
JProg (9-03)

Het solo uitstapje van de zanger van Marillion, één van de progressiefste rockbands van de afgelopen decennia. Met dit album laat Steve Hogarth nog eens horen wat een geweldige zanger hij is en dat hij ook goede songs kan schrijven. Een onderschat album.
Steve Hackett - Spectral Mornings
Label:
EMI
Site:
Jaar:
1979/05
Duur:
39:12 (met bonus 73:31)
Score:
Door:
JProg (10-05)

Het kon niet uitblijven. Dit moest een keer gebeuren. De eerste vier albums van Steve Hackett zijn geremastered uitgebracht. ‘Voyage of the Acolyte', ‘Please Don't Touch', ‘Spectral Mornings' en ‘Defector' zijn voorzien van een fraai cd-boekje en relevant bonusmateriaal verkrijgbaar. Extra tracks in de vorm van andere opnametakes, mixen van reguliere albumsongs en live-uitvoeringen ervan. Het geluidsspectrum van deze nieuwe versies is fantastisch, alsof het gisteren opgenomen zou zijn. Steve's favoriet is ‘Defector', ik zou ‘Voyage of the Acolyte' moeten kiezen, maar neem nu ‘Spectral Mornings' als uithangbord o.a. vanwege het prachtige ‘The Virgin and the Gipsy' en de titelsong 'Spectral Mornings'.
Happy the Man - The Muse Awakens
Label:
Site:
Jaar:
2004
Duur:
56:07
Score:
Door:
Holand (02-07)

Voor liefhebbers van jazz-georiënteerde progressieve rock is Happy the Man misschien niet direct verplichte kost, maar zeer aan te bevelen. Na het voortbrengen van een kleine discografie, slechts twee reguliere albums in de beginperiode '72-79 en een aantal later verschenen restalbums uit die periode waaronder een destijds niet uitgebracht derde album, heeft men in 2004 de draad weer opgepakt. De van Camel bekende Kit Watkins is niet meer van de partij, maar van de oerbezetting zijn saxspeler en toetsenist Frank Wyatt, gitarist/zanger Stanley Whitaker en bassist Rick Kenell nog over. Keyboardspeler David Rosenthal en drummer Joe Bergamini maken de band compleet. Op deze nieuwe cd, ‘The Muse Awakens', is de typische Happy the Man sfeer nog altijd aanwezig. Ritmische spektakelstukjes vol met tempowisselingen opgestuwd door sax, gitaar en toetsen zijn er nog steeds maar hebben een ondergeschiktere rol gekregen. Rustige en dromerige nummers vormen de overhand, zorgvuldig en met gedegen vakmanschap gespeeld waarbij slechts op één song een passend zangstukje aanwezig is. Alles is door de jaren heen gepolijster en gladder geworden maar boeiend en onderscheidend blijft het.

Lees ook het interview met Stanley Whitaker

Steve Howe - Homebrew 3
Label:
Site:
Jaar:
2005
Duur:
59:54
Score:
Door:
JProg (11-05)

Steve Howe moet gedacht hebben: wat Anthony Phillips doet met zijn ‘Private Parts and Pieces' kan ik ook. De Homebrew-serie is inmiddels tot nummer drie gekomen, maar is het ook interessant genoeg voor diegenen die niet bekend zijn met Yes en de gitarist Howe? Ik denk het niet. Alleen de ingewijden en fans van deze gitaarheld zullen smullen van deze improvisaties en babyversies van bekende solo- en Yessongs. Aardig blijft de wijze waarop per nummer de naam van de gebruikte gitaar, bijvoorbeeld “Featuring”: Gibson ES Artist & Martin 0018, genoemd wordt. De meester heeft ontzag voor zijn materiaal. Oppassen blijft het als er bij staat “and vocals”. Maar ook dat is hem vergeven, het is tenslotte een album voor de liefhebbers. De stand Dear Ant-Steve Howe is 10-3, dus we kunnen nog wat van Steve verwachten.
Il Trono dei Ricordi - Il Trono dei Ricordi
Label:
Labyrinth
Site:
-
Jaar:
1994
Duur:
55:51
Score:
Door:
Holand (1-06)

Il Trono dei Ricordi is een Italiaanse band die slechts één cd heeft gemaakt. Dat ene album, getiteld ‘Il Trono dei Ricordi’, is echter geweldig goed. Vooral het lange, twintig minuten durende, ‘The King of Memories’ is hoogstaande progmuziek. Maar de andere drie tracks doen er niet voor onder. De teksten zijn van de Engelse dichter William Blake en de muziek kenmerkt zich door veel muzikale variaties, waarbij de groep bijna de evenknie van landgenoten als Banco, PFM en Il Balletto Di Bronzo is. Zanger Alberto Mugnaini zingt on-Italiaans goed Engels en zijn vier medebandleden laten hem nergens in de steek. De cd is moeilijk verkrijgbaar en de band is verdwenen. Maar kom je de cd tegen: kopen voor elke prijs. De Michael Bennett hoes is uitklapbaar en bijzonder fraai.
IQ - Dark Matter
Label:
Giant Electric Pea
Site:
Jaar:
2004
Duur:
52:20
Score:
Door:
JProg (6-04)

De opvolger van het in 2000 uitgebrachte 'The Seventh House' biedt bij de eerste beluistering niet direct vernieuwende klanken. Het is een degelijk werkstuk welke pas na meerdere draaibeurten zijn details loslaat. De waardering is bij mij van 'goed' vrij snel naar 'uitstekend' gegaan. Vooral het wat dominantere toetsenwerk van Martin Orford valt op en bevalt uitstekend, maar de gitaar van Michael Holmes krijgt daarnaast voldoende ruimte. De bekende muzikale kenmerken van IQ zijn ruimschoots aanwezig. Daarbij gevoegd talloze kleine muzikale vondsten die er mede voor zorgen dat de cd vaak de speler in gaat. Het album bevat maar vijf nummers. Dus allen lang met als uitschieter 'Harvest of Souls', ruim vierentwintig minuten, de langste IQ track ooit. Het schijnt een anti-America song, "The World is lost but loves America", te zijn, maar de tekst is, zoals vaker bij IQ alias Nicholls, onnavolgbaar. Maar ook Peter Nicholls zelf schijnt regelmatig moeite te hebben zijn songteksten nog te begrijpen. Het nummer brengt de luisteraar via zes prachtige muzikale thema's naar een wat teleurstellend slotakkoord. Dat lijkt wel erg op voorgaand werk, waardoor nipt de vijfde OJEMusic bal gemist wordt.
Isildurs Bane - Mind Vol. 3
Label:
Ataraxia
Site:
Jaar:
2003
Duur:
72:23
Score:
Door:
JProg (9-03)

Waren de verwachtingen wat te hoog gespannen maar dit werkstuk wil niet snel op gang komen. Misschien wordt het veroorzaakt door de samenwerking met een akoestisch kamerorkest uit Italië, het Metamorfosi Trio. Het spettert minder dan gewoonlijk. Een wat teleurstellend deel 3 uit de 'Mind' serie.
Isildurs Bane - Mind Vol. 4: Pass
Label:
Ataraxia Productions
Site:
Jaar:
2003
Duur:
56:34
Score:
Max Score
Door:
H.'JoJo' de V. (3-04)

Toen ik 'Mind Volume 4: Pass' van het Zweedse Isildurs Bane deze week wederom in zijn geheel draaide was ik na de laatste tonen perplex. De eerdere luisterbeurten hadden hun voorbereidende werk gedaan en nu viel alles op zijn plaats. Ik heb enige seconden - of waren het minuten? - voor mij uit zitten staren. En vervolgens schoten mij allerlei gedachten door het verrukte hoofd: "hoe indrukwekkend", "een monument voor de progressieve muziek" en "wat ben je bevoorrecht als je zoiets kan maken". Eigenlijk zou ik nu met wat afsluitende woorden kunnen afronden. De lezer zou reeds voldoende weten om naar de winkel te snellen. Maar laat ik er voor de vorm toch nog enkele maar in wezen overbodige woorden aan toevoegen in de review.

Klik voor de uitgebreide review

Jethro Tull - Christmas Album
Label:
RandM Records
Site:
Jaar:
2003
Duur:
62:16
Score:
Door:
JProg (12-03)

Jethro Tull heeft in de persoon van Ian Anderson altijd iets met kerstmis gehad. Een geweldige kerst-evergreen voor progressieven is 'A Christmas Song', op dit album uiteraard aanwezig, waar flink uitgehaald wordt naar de verdorven tendensen bij de viering van het kerstfeest. Maar nu hoeven we niet langer op kerstavond de cd-diskjockey te spelen om Tull's kerstliedjes te beluisteren. 'Jack Frost' and 'The Hooded Crow', 'Weathercock' en 'Ring Out Solstice Bells', oude nummers van o.a. 'Heavy Horses' en 'A Christmas Song' zijn opnieuw opgenomen en aangevuld met negen "nieuwe" Jethro Tull songs en twee traditionals. Het geheel wordt met een alternatieve uitvoering van Bourée gecompleteerd. Een zeer aangenaam album in Jethro Tull's "folk/acoustical rock style" waarbij een verantwoorde kerstviering is verzekerd. En het blijft daarna ook geschikt voor andere momenten.
Jethro Tull - Crest of a Knave
Label:
Chrysalis
Site:
Jaar:
1987
Duur:
55:37 (incl bonus)
Score:
Door:
JProg (5-05)

Het uitkomen van remasters van Jethro Tull gaat onverdroten voort en werpt opnieuw spotlicht op deze muziek. Die van Tull's 'Crest of a Knave' heeft een extra track en is wat helderder dan het “origineel”. Wat gelijk gebleven is dat het een prachtalbum is, was en blijft, zelfs één van mijn en Ian's favoriete Jethro Tull cd's. Volgens Ian Anderson moet het in hun catalogus gerangschikt worden onder “ Heavy (more like medium) Rock”. Het heeft zelfs een onderscheiding gekregen als het beste Hard Rock / Metal album van 1987 hetgeen in het cdboekje door Anderson geweldig gerelativeerd wordt. Ik zou het eerder bij “Medieval” plaatsen. Vooral 'Said She Was A Dancer', ‘The Waking Edge' en ‘Budapest' zijn schitterend en behoren tot de beste Tull-creaties. ‘Budapest' mede door de dubbelzinnige, autobiografische tekst, of is dat het toch niet, en het fantastische gitaarspel van Martin Barre. “She Bought the Wine Before They Paid!”. Terecht door Ian Anderson “The Best Classic Tull Song” genoemd.
Jethro Tull - Aqualung Live
Label:
RandM
Site:
Jaar:
2005
Duur:
59:32
Score:
Door:
JProg (10-05)

Het Amerikaanse radiostation XM Radio heeft in het kader van hun serie “Then Again Live”, een reeks waarin alleen de meest belangrijke albums aller tijden passen, Jethro Tull's ‘Aqualung' uitgekozen. Het resultaat is een uitstekende, intieme live-versie van het roemruchte album in de studio van de radiozender, gespeeld voor een geselecteerd publiek door de bezetting anno 2005. Ian Anderson heeft tijdens de eindmix het meeste van zijn toelichtingen die de nummers verbinden weggelaten. Om het plezier na één keer draaien niet te verstoren, verzekert hij in het als vanouds heerlijk relativerende stukje in het cd-boekje. Deze podiumtekstjes zijn altijd heel amusant en zijn nu samen met ander commentaar van Ian als bonustracks aan het eind van de cd geplaatst. De opbrengst van deze “Special Collectors Edition” is voor diverse instanties die werken voor de daklozen in de wereld.
Kaipa - Keyholder
Label:
Site:
Jaar:
2003
Duur:
78:15
Score:
Door:
JProg (9-03)

Het 2003 album van Kaipa. De band rond Hans Lundin levert met het achtste album sinds 1980 een mooie cd af. Roine Stolt doet ook weer mee. Bepalend zijn mede de goede zang van Ritual zanger Patrik Lundström en zangeres Aleena. Mooie uitgesponnen tracks welke de luisteraar trakteren op hoogstaande progrock uit de Zweedse school.

Klik voor H.'JoJo' de V. 's uitgebreide review
Karmakanic - Wheel of live
Label:
Regain Records
Site:
Jaar:
2004
Duur:
65:38
Score:
Door:
JProg (9-04)

Flower Kings basspeler Jonas Reingold houdt er al enkele jaren een hobbybandje op na waarin hij zijn voorliefde voor de vier dikke snaren naar hartelust kan uitleven. Op het tweede album van Karmakanic heeft hij wederom Goran Edman als zingende medegezichtsbepaler, naast vriend Zoltan Csórsz op drums en Krister Jonzon als bovengemiddelde gitarist. Incidentele gastrollen voor o.a. Roine Stolt en Tomas Bodin maken het een compleet side-project van de FK. Een aantal van de acht nummers, bijvoorbeeld de opener 'Masterplan pt1' (14:39), 'At the Speed of Light' (6:28) en 'Where the Earth meets the Sky' (12:59), doen dan ook aan genoemde band denken, hoewel de uitstekende zang van Edman en het nadrukkelijkere, regelmatig uitbundige basspel van Reingold de songs een ander gezicht geven. De meest afwijkende track, de vierde song 'Do u Tango', bevalt mij helemaal niet ondanks de zeer inventieve compositie. Te Zuid-Amerikaans en een maf thema. Maar de volgende songs maken het weer goed. O.a. een prachtig bas/gitaar/drums werkje 'Hindby', het zeer gevarieerde 'Wheel of live' met een meer poppy inslag en de mooie afsluiter 'Masterplan pt 2' zorgen voor prima progrock met sterke referenties aan de Flower Kings en Transatlantic.

© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved