Nosound
Nosound nosound 2005 64:14 Recensent: JoJo Waardering: De Romeinse multi-instrumentalist Giancarlo Erra steekt zijn voorkeur voor Porcupine Tree en Tim Bowness’ No-Man niet onder stoelen of banken. Op de hoes van de autonome productie ‘Sol29’ is zelfs een ‘liefdesverklaring’ aan hun adres te lezen. Zijn goed verzorgde en overzichtelijke site toont mondelinge loftuitingen van Wilson en Bowness aan de eenmansband Nosound. Luisterend naar ‘Sol29’ ligt de vergelijking met beide bands voor het oprapen met een balans die door de atmosferische en landerige instrumentatie en transparante productie doorslaat naar No-Man.
Bezetting:
Ik moet eerlijk zeggen dat ik na de eerste luistersessies niet direct juichend in de tuin stond om mijn buren kond te doen van een geweldige aankoop. Ondanks een geluid dat door zijn helderheid de huiskamer inknalt en een niet te definiëren voorgevoel met Nosound misschien toch iets bijzonders in de hand te hebben. De reden voor mijn aanvankelijke twijfel lag in de vraag “Waarom een Nosound als er al een No-Man bestaat?” Na verloop van tijd is de twijfel grotendeels verdwenen. En dat komt doordat ‘Sol29’ een prachtige sfeer heeft met zijn weldadige instrumentatie, warme keys, zinderende ‘soundscapes’ en zijn beeldende huisje-boompje-beestje teksten. Zelfs de Italiaanse tongval, hoewel dat maar bij enkele Engelse woorden en dicties opvalt, kan ik Erra daardoor vergeven. Al vind ik dat hij daar wel aan moet werken.
Het album opent sterk en schatplichtig aan Wilson met ‘In The White Air’. Gegrondvest op een dominant ritme worden de keys geïntroduceerd waarin de mooie repeterende pianoakkoorden snel blijven hangen. De gitaarsolo op driekwart is echter te schel, iets te lang en erg overstuurd. Erra heeft een goed ontwikkeld gevoel voor het neerzetten van een door toetsen gespeelde akkoordenreeks en die te gebruiken als thema. Zo begint namelijk ook het intrigerende en ietwat mystieke ‘Wearing Lies On Your Lips’. Dat themaatje blijft maar doorzingen in het hoofd en dat vind ik altijd een te benijden compositorische kwaliteit. De drie instrumentale tracks ‘The Child’s Game’, ‘Waves of Time’ en het titelnummer vertrekken vanuit een Brian Eno achtige ambiance die langzamerhand wordt ingericht met drums, gitaar, allerlei ‘digitaliteiten’ en een doorgaans goede melodielijn. Een uitschieter is ‘The Moment She Knew’. De begeleidende foto van dat meisje met rugzak, eenzaam turend over een nachtelijke jachthaven, is in combinatie met de titel van de track zeer associatief. De track zelf is eveneens wonderschoon en kent sterke gitaarpartijen met Wilson- en Gilmourkenmerken. Per saldo gelden deze pluspunten ook voor het met akoestische gitaar beginnende en met digitale mellotron gevulde ‘Overloaded’, het melancholische ‘The Broken Parts’, het bezwerende ‘Idle End’ en het toch niet zo optimistische met slide guitar gespeelde ‘Hope For The Future’.
‘Sol29’ is een prima album van een uitstekende artiest met smaakvolle, atmosferische en soms heerlijk zwaarmoedige muziek. Ik schreef hierboven “de twijfel is grotendeels verdwenen”. Dus nog niet helemaal. Maar als Giancarlo Erra zich verder ontwikkelt en meer eigenheid weet te brengen in Nosound, zal het laatste restje twijfel als sneeuw voor de zon verdwijnen.
JoJo (06-2006)
Giancarlo Erra - all guitars, all keyboards, all vocals
Alessandro Luci - some bass on some tracks
Discografie:
Radici (1998)
Maslova (EP, 2001)
Waves on Russia (2002)
Sol29 (2005)
The World is Outside (Live DVD, 2006)
Ooit gestart als eenmansband van de Italiaanse zanger/gitarist/toetsenist Giancarlo Erra is Nosound uitgegroeid tot een viermansformatie. Nog altijd balancerend tussen Porcupine Tree en no-man is een herkenbare sound gebouwd die op dit derde album, ‘A Sense of Loss’, verder ontwikkeld is. Dat betekent in dit geval minder toetsen en daarvoor in de plaats is een strijkkwintet gekomen. Muziek als een warme deken waarbij het lange ‘Winter Will Come’ wel heel toepasselijk is. De eerste beluistering geeft de indruk weinig verschil met voorgaand werk te horen. Maar het vraagt wat investering om te ontdekken dat bijvoorbeeld ‘Fading Silently’ en ‘Constant Contrast’ details kennen die er niet direct uitspringen. Sferische naar ambient neigende muziek met bijna fluisterende zang die aangenaam doet dommelen maar waarbij je ook wakker blijft door kleurijke, brede muzikale wendingen. De dubbel-cd uitvoering bevat naast het aardige ‘The Making of…’ het album in een goede 5.1 surround mix. En Nosound komt daarin eigenlijk het best tot zijn recht.
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
