Reviews Dominici

Charlie Dominici maakte ooit deel uit van Franke and the Knockouts, een succesvolle band die met name in Amerika een aantal grote hits had. Hij speelde hier gitaar en was de achtergrondzanger in dit gezelschap. Het verhaal is verder bekend, hij deed auditie bij Dream Theater en werd de vocalist van de groep. Dit duurde slechts één album, ‘When Dream and Day Unite’, waarop besloten werd niet met hem verder te gaan. Dit was niet omdat het een zwakke zanger was maar omdat zowel de performance op het podium als zijn manier van zingen volgens de rest van de groep niet goed samen ging met de muziek. Lang werd er vervolgens niks van Dominici vernomen, tot ik eerder dit jaar ineens met een album van zijn nieuwe band ‘Dominici’ in handen stond. Toen bleek ook dat de beste man al eerder een album had gemaakt, in 2005 om precies te zijn en dat is dan ook de hier besproken cd.
Charlie Dominici gaf in het interview dat ik met hem had al aan dat het album sterk verschilt van is dan ‘O3: A Trilogy, Part 2’. Dit ondanks dat het verhaal niet compleet is zonder deel 1. Daar waar er op deel 2 bombastische progmetal te horen is is het hier iets geheel anders. Slechts begeleid door gitaar krijgt de luisteraar tien singer-songwriterachtige nummer te horen. Afwisseling is er zo nu en dan doordat er een sporadische mondharmonica in voorkomt. Het geheel duurt iets meer dan eenenveertig minuten en ik moet eerlijk bekennen dat het na verloop van tijd wat inzakt. Daar waar ik bij de eerste twee nummers nog goed kon luisteren naar de zeer vakkundig gemaakte muziek stort het langzaam maar zeker in. Niet omdat de kwaliteit van de muziek achteruit gaat maar omdat het gebrek aan verdere instrumenten langzaam gaat vervelen.
Dan de vraag wie echt op het album zitten te wachten. Wat mij betreft is het allemaal niet pakkend genoeg om vaak in de speler te stoppen. Het is een album dat, denk ik, uitsluitend aan te raden is aan de fanatieke verzamelaar.

Dominici - O3 A Trilogy Part 2
*Label:*
*Site:*	dominici.com
*Jaar:*	2007
*Duur:*	54:26

*Recensent:*	OProg
*Waardering:*

Bij veel lezers zal bij de naam Charlie Dominici wel een lampje gaan branden. De naam zal wel iets zeggen, maar ik kan me voorstellen dat niet iedereen deze persoon direct in het progressief perspectief.kan plaatsen. Charlie Dominici is en was voor velen ‘die eerste zanger van Dream Theater op dat vroege album'. Eigenlijk was hij niet eens de eerste zanger maar wel de eerste die op een regulier album de vocalen van de band deed. Tijdens zijn korte verblijf bij de groep nam hij ‘When Dream and Day Unite' op waarna besloten werd dat hij toch niet de juiste frontman voor Dream Theater was. Het verhaal van de groep uit New York zal een ieder bekend zijn, het verdere levenspad van Dominici is echter een heel ander verhaal. Dominici verdween vrijwel geheel uit beeld. Wel kon men lezen dat hij met zijn band op de bruiloft van drummer Mike Portnoy verscheen en we konden hem zelfs met Dream Theater horen. Bij de viering van het vijftien jarig bestaan van ‘When Dream and Day Unite' deed hij, zoals ook op de official bootleg te horen is, twee nummers mee.
Ik was dan ook lichtelijk verbaasd toen ik een aantal maanden geleden vernam dat hij met zijn eigen band een album op het gerenommeerde label Inside Out uit zou brengen. Sterker nog, het was zelfs het tweede album van een drieluik. De vraag rees meteen of het een poging zou zijn om zijn oude band te imiteren of dat Charlie een heel andere kant op zou gaan. Inmiddels weet ik dat het eerste album van deze trilogie akoestisch was en toch wel heel verschillend dan ik voor ogen had. ‘O3 A Trilogy Part 2' is echter heel andere kost. Hier speelt een gezelschap dat stevig tekeer gaat. Het gaat om drie conceptalbums die minder diep gaan dan bijvoorbeeld ‘Be' van Pain of Salvation. De verhaallijn gaat over een terrorist in Amerika die ontdekt dat het door hem ontwikkelde geheime wapen de wereld kan vernietigen. Dit is, meen ik, de kern van de zaak. Het zou zo het script kunnen zijn van een B-film uit Hollywood, maar op deze manier kan het natuurlijk ook. De muziek is progressieve metal en de vergelijking met Dream Theater is uiteraard daar. Helemaal eerlijk is dat misschien niet want de band, overigens geheel bestaande uit leden van de Italiaanse groep Solid Vision, doet goed zijn best er toch een eigen draai aan te geven. Muzikaal is het sterk en redelijk technisch en de zang is over het algemeen ook prima, hoewel ik de indruk heb dat de stem van Charlie Dominici wel eens in de hoge gedeeltes overslaat. Afwisseling is er ook want het stevige werk maakt soms plaats voor welkome rustige passages.
‘O3 A Trilogy Part 2' is een fraai album geworden dat geen meesterwerk is, maar dat wel zeer plezierig is om naar te luisteren. Zijn redelijk hoge stem moet je aanspreken en fans van het eerste album van Dream Theater kunnen dit album blind kopen. Eigenlijk de meeste progmetal liefhebbers wel. Het zou eenvoudig zijn om een plaat als deze de grond in te boren, al is het alleen al vanwege het concept, maar dat verdient deze sympathieke man allerminst. Het is gewoon een goed album dat het beluisteren alleszins waard is.

OProg (2-2007)

Bezetting:
Charlie Dominici - vocals
Brian Maillard - guitars
Americo Rigoldi - keyboards
Riccardo Erik Atzeni - bass
Yan Maillard - drums

Dominici - O3 A Trilogy Part 3
*Label:*
*Site:*	dominici.com
*Jaar:*	2008
*Duur:*	54:26

*Recensent:*	OProg
*Waardering:*

Voor mijn gevoel is het verschijnen van het tweede deel van de ‘O3’ trilogie nog maar kort geleden, maar het valt mee. Er is meer dan een jaar verstreken sinds de voorloper van dit album uitkwam. De band die Charlie Dominici om zich heen heeft is hetzelfde gebleven als het afgelopen jaar. De hoes van dit derde stuk in de trilogie lijkt veel op deel twee, maar dat wil niet direct zeggen dat er muzikaal geen veranderingen zijn.
Uit de informatie die bij het album zit maak ik op dat Dominici de teksten van de vorige twee albums al in een vroeg stadium klaar had. De muziek ontstond later. Hij besloot echter tot een andere aanpak over te gaan. Er werd geen woord op papier gezet, tot het schrijven van de muziek in samenwerking met de band begon. De teksten ‘groeiden’ als het ware op deze manier vanzelf om de muziek heen. Charlie gaf aan dat hij op deze manier te werk is gegaan, omdat hij zo de meeste kans had om het verhaal compleet te maken, voor hij tegen de limiet van de speelduur van een cd aan zou lopen.
Vergelijken we deel drie met de vorige release, dan moet ik zeggen dat de verschillen tussen de twee albums niet direct wereldschokkend zijn. Dominici heeft inmiddels een eigen stijl weten te ontwikkelen en diept deze op dit album verder uit. Er zijn wel verbeteringen. Het lijkt alsof Charlie beter door heeft waar de beperkingen in zijn stemgeluid zitten en zijn zang hierop heeft aangepast. Het resultaat is dan ook dat zijn vocalen beter dan ooit zijn. Daarnaast mag ook zeker niet onvermeld blijven dat de productie van dit album werkelijk geweldig is. Het is een zeer zuiver en uitgebalanceerd geheel geworden waarin, zeker na een aantal luisterbeurten, alle details goed te ontdekken zijn. De muziek is van tijd tot tijd stevig op een typische progmetal-manier, terwijl er voldoende afwisseling te horen is. ‘So Help Me God’ is bijvoorbeeld een fraaie ballad die ingezet wordt met akoestisch gitaar om vervolgens met ‘Liquid Lightning’ over te gaan naar een stijl van muziek die een band als Threshold ook zou kunnen maken. De band is gewoon zeer goed in vorm. Liefhebbers van technische metal hoeven zich niet te vervelen met dit schijfje want er is voldoende te genieten. De groep verzuipt nergens in oeverloos gefreak. Overal blijft de compositie centraal staan hoewel er ook na meerdere luisterbeurten nieuwe details op blijven vallen.
We kunnen concluderen dat Charlie Dominici en zijn mannen een dijk van een plaat hebben gemaakt. Zonder echt af te wijken van het voorgaande, diepen de heren de muziek verder uit en worden de laatste oneffenheden van vorige albums glad gestreken. Dit belooft nog wat voor in de toekomst, hoewel Charlie naar eigen zeggen stopt met het maken van conceptalbums. Maakt niet uit, zolang hij maar niet weer vijftien jaar van het podium verdwijnt.

OProg (4-2008)

Bezetting:
Charlie Dominici - vocals
Brian Maillard - guitars
Americo Rigoldi - keyboards
Riccardo Erik Atzeni - bass
Yan Maillard - drums

Discografie:
O3 A Trilogy Part 1
O3 A Trilogy Part 2
O3 A Trilogy Part 3

Interview met Charlie Dominici