OProg's Week CD/LP/DVD

Glass Hammer

Inmiddels zijn er alweer drie nieuwe albums van Glass Hammer verschenen.

Glass Hammer - Perilous (2012)  
Die heb ik tot op heden gemist, mede door de grote hoeveelheid die ik reeds van de band in de kast heb staan. Dit album vervolgt in de bezetting van de laatste twee albums die ik kocht, 'If' en 'Cor Cordium', dus met Jon Davison als zanger. Het is dan ook een vervolg met dezelfde hoge kwaliteit waarin uiteraard Yes een voorname invloed is. Zodoende is dit ook weer een spannende muzikale ontdekkingstocht geworden. Misschien toch ook het nieuwere materiaal maar eens luisteren.

Lifesigns

Inmiddels is gebleken dat Lifesigns niet een eenmalig project is.

Lifesigns - Cardington (2017)  
Centrale figuur blijft John Young die ook het merendeel van de composities voor zijn rekening heeft genomen. Daarnaast is Nick Beggs vervangen door Jon Poole. Het resultaat is een uitstekend album dat misschien niet uitblinkt in orginaliteit maar wel in vakmanschap. Het gemis van een gitarist is opgelost door vier gasten waaronder Dave Bainbridge en Robin Boult. Op de website staat een overzicht waar precies uit te zoeken valt welke gitarist op welk stuk te horen is.

PFM

Na jaren zomaar nog eens een heel nieuw werk van deze band.

Premiata Forneria Marconi – Emotional Tattoos (2017)  
De originele gitarist Franco Mussida heeft inmiddels de band verlaten omdat het niet te combineren was met zijn drukke werk bij het CPM Music Institute. Franz Di Cioccio is nu nog het enig originele lid, hoewel bassist Patrick Djivas en violist Lucia Fabbri er ook al decennia lang bij zijn. Dit nieuwe werk doet slechts zelden denken aan de hoogtijdagen, maar klinkt toch wel fris en modern. Geen absoluut hoogtepunt in het oeuvre, wel een interessante nieuwe bladzijde.

Bowie

De derde box is uit en heeft de periode rond ‘Berlijn’ als onderwerp

David Bowie – A New Career in a New Town (2017)  
Uiteraard is deze box qua uitvoering een voortzetting van de vorige twee. Dus ook nu een prachtig boek, een aangepast live-album zodat ‘Stage’ in de juiste volgorde te horen is en een ‘rarities’ album in de vorm van ‘ReCall 3’. De uiterst invloedrijke albums ‘Low’ en ‘Heroes’ zijn prachtige remasters, ‘Lodger’ is naast origineel ook met een hele nieuwe mix van Tony Visconti te horen. Het sluitstuk is ‘Scary Monsters’, het eerste Bowie-album uit de jaren tachtig.

War on Drugs - A Deeper Understanding

Tijdens het verschijnen van dit vierde album is deze band groot geworden...

War on Drugs - A Deeper Understanding (2017)  
Het vorige 'Lost in the Dream' was de doorbraak. Als gevolg hiervan geeft de band later dit jaar twee uitverkochte optredens in Amsterdam. Nu dus ook het nieuwe album, dat door gaat in de richting van het vorige werk. De naam van het album klinkt door in de muziek, die vooral een verdieping van het geluid en een verrijking van de productie is. Daarmee heeft de band absoluut geen knieval naar een commerciëler geluid gemaakt.

The Watch - Seven

Genesis als grote inspiratie en Steve Hackett als gast op het album...

The Watch – Seven (2017)  
Je zou haast kunnen stellen dat dit niet het zevende maar het achtste album van de band is. Onder de naam ‘The Night Watch’ verscheen immers het eerste album. Muzikaal is de band nooit een andere richting in gegaan en liefhebbers zullen ook nu weer smullen van deze schijf. Er is ook een cover van ‘The Hermit’ van Hackett te horen waarop hij zelf het gitaarwerk doet.

Sólstafir - Berdreyminn

Sólstafir is IJslands voor wolkenstralen of jakobsladders.

Sólstafir - Berdreyminn (2017)  
Bij toeval kwam ik dit album tegen en getrokken door de fraaie hoes en het feit zat het een gelimiteerde oplage op gekleurd vinyl was besloten het aan te schaffen. Muzikaal komt het uit de hardere richting zonder dat ik tot op heden er duidelijk een label aan kan hangen. Het meest bekend voor de progressieve rockliefhebber zal kant drie zijn, de nummers "Hvít Sæng" en "Dýrafjörður", die erg de sfeer van Pink Floyd ademen.

Nad Sylvan

De opvolger van het twee jaar oude ‘Courting the Widow’.

Nad Sylvan – The Bride Said No (2017)  
Op dit nieuwe werk is ook weer een flinke hoeveelheid gasten te horen. Daarnaast is het iets korter dan het vorige album. Er is geen ‘epic’ van twintig minuten en het is vooral zo dat ‘The Bride Said No’ een consistenter geheel is dan haar voorganger. Misschien juist door het ontbreken van echt lange nummers waar naar mijn mening flink wat ‘vulling’ op te horen was. Hoogtepunt is ‘What Have You Done’ met geweldig gitaarwerk van Guthrie Govan en Steve Hackett.

Lonely Robot

Het tweede album van dit geesteskind van John Mitchell.

Lonely Robot - The Big Dream (2017) 
Op het eerste album van de ‘band’ had Mitchell nog een aantal gastmuzikanten die hun diensten aanboden. Op ‘The Big Dream’ doet hij alles alleen. De uitzondering hierop is het drumwerk, dat een sterke invulling heeft gekregen door Frost* bandmaat Craig Blundell. Dit werk is een uitstekend vervolg op het debuut. Eervolle vermelding voor ‘Hello World Goodbye’ door de zeer fraaie gitaarsolo. Aanrader voor liefhebbers van de bands waar Mitchell in zit.

Soft Machine

Het schokkende bericht dat Allan Holdsworth plotseling is overleden...

Soft Machine - Bundles (1975) 
Slechts 1 album heeft Holdsworth deel uitgemaakt van Soft Machine. Na 'Seven' zou dit het eerste album worden dat een naam en geen nummer kreeg. Naast deze wijziging markeerde zijn komst ook een behoorlijke muzikale verandering.Fusion met voor het eerst zeer prominent het geluid van de gitaar, een rol die Allan met verve vervulde en wat behoort tot het beste dat hij ooit maakte. Later zou hij voor progliefhebbers nog een belangrijke rol spelen in onder andere U.K. en Bruford.

Temples

Drie jaar na 'Sun Structures' is er nu een tweede album van deze band.

Temples - Volcano (2017) 
Ik moet bekennen persoonlijk niet bekend te zijn met de muziek van het eerste album. Ondanks de opvallende hoes is er naar luisteren er niet van gekomen. Nu wel direct 'Volcano' gekocht, mede doordat de eerste oplage op gelimiteerd oranje vinyl uit is gebracht. Het album bevalt prima en draait met een lengte van een kleine vijftig minuten prima weg. Het doet me heel vaak denken aan 'Currents' van Tame Impala en Syd Barrett, maar dat is helemaal niet erg.

Blackfield

Het vijfde album is eigenlijk het derde album volgens sommigen...

Blackfield - V (2017)
Wilson had zich grotendeels uit het project getrokken na twee albums als 'duo' met Geffen gewerkt te hebben. Na de volgende twee door Geffen gedomineerde schijven is het nu weer een gelijkwaardige samenwerking. Wel eentje waar de Israëliër het merendeel van het materiaal heeft geschreven en ook regelmatig te horen is. 'V' gaat weer terug naar het begin, waar het door Wilson gezongen materiaal eruit springt en het enige nummer dat volledig van zijn hand is niet voor niets de eerste single is.

Anthony Phillips - 1984

"1984" is meerdere malen een inspiratie geweest voor een muzikaal concept.

Anthony Phillips - 1984 (1981) 
Bowie wilde er ooit al een toneelstuk van maken en het gelijknamige nummer is een centraal onderdeel van 'Diamond Dogs'. Later zouden zowel Wakeman als Phillips dat doen, waarbij laatste genoemde van deze twee mijn favoriete werk uitbracht. Met de komst van Trump is het boek bovenaan de bestsellerlijst in Amerika terug. Zou er ook een revival voor dit album inzitten?

John Wetton - King's Road: 1972-1980

Wederom een treurige aanleiding om dit album weer eens op te zetten.

John Wetton ‎– King's Road: 1972-1980 (1987) 
Dit was één van de eerste cd's die ik ooit kocht bij toch wel één van de eerste opruimingen van deze indertijd nieuwere geluidsdrager die ik me kan herinneren. In de vroege jaren negentig, bij een inmiddels al lang ter ziele gegane winkel. Werk van King Crimson kende ik deels, waardoor het voor mij vooral een introductie was tot U.K. en zijn toen nog geringere solowerk. Later ontdekte ik pas dat er nog veel meer bands met hem waren.

Pain of Salvation

Het tiende album van deze Zweedse band.

Pain of Salvation - In the Passing Light of Day (2017) 
Daniel Gildenlöw heeft drie jaar terug ernstig ziek maanden lang in het ziekenhuis gelegen. Dit is het eerste echt nieuwe werk dat hij sindsdien heeft gemaakt en deels een reflectie op die periode. Tevens is het een terugkeer naar het hardere werk van de eerdere albums. Eenvoudig is het allemaal niet en het is een hele zit om dit materiaal te doorgronden, wat gelet op het concept ook wel logisch is.

Crosby

Nash

Twee weekalbums in 1 keer, nog nooit op deze site gedaan...

David Crosby - Lighthouse & Graham Nash - This Path Tonight (2016)  
Bijna vijftig jaar hebben ze gezamenlijk muziek gemaakt. Zelfs toen de ruzies binnen CSNY hoog opliepen en de band zich herhaaldelijk opsplitste brachten ze samen albums uit. Afgelopen jaar is er van beide heren nieuw solomateriaal verschenen.  Beide werken zijn rustige albums met prachtige nummers en veel akoestisch werk. Door de jarenlange samenwerking doet het materiaal erg aan elkaar denken. Er zijn met regelmaat momenten waarom de gedachte toch even naar boven komt dat met de zo typerende samenzang een paar nummers nog beter had kunnen zijn. Echter is de kans klein dat dit snel zal gaan gebeuren. Nash heeft te kennen gegeven niks meer met Crosby te maken willen hebben na beledigende opmerkingen richting Young en het feit dat hij zich al twee jaar verschrikkelijk gedraagt. Het materiaal is prima door elkaar heen te draaien om alsnog het gevoel te krijgen dat het een gezamelijk werk is. Vooralsnog is het natuurlijk wel een treurig einde van een lang ‘path’.

 

OProg's weekcd's 2016

OProg's weekcd's 2015

OProg's weekcd's 2014

OProg's weekcd's 2013

OProg's weekcd's 2012

OProg's weekcd's 2011

OProg's weekcd's 2010

OProg's weekcd's 2009

OProg's weekcd's 2008

OProg's weekcd's 2007

OProg's weekcd's 2006

OProg's weekcd's 2005

OProg's weekcd's 2004

OProg's weekcd's 2003

© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved